آتش
نویسه گردانی:
ʼATŠ
آتش .[ ت َ ] (اِخ ) تخلص شاعری فارسی از متأخرین که اصل وی از حِلّه و مسکنش فریدن اصفهان بوده و در تذکره هابه نام آتش اصفهانی یاد شده است . و نام اصلی او را ذکر نکرده اند. تخلص خواجه علی حیدر شاعر هندوستانی که به فارسی و اردو شعر میگفته و بهر دو زبان دیوان اشعار داشته و در سال 1263 هَ . ق . وفات یافته است .
واژه های همانند
۱۳۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۵ ثانیه
آتش کردن . [ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افروختن آتش . تأجیج .
آتش گردان . [ ت َ گ َ ] (اِ مرکب ) جوّاله . آتش سرخ کن .
آتش فشانی . [ ت َ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) فعل آتش فشان .
آتش فرازه . [ ت َ ف َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) آتش افرازه .
آتش خواهی . [ ت َ خوا / خا ] (حامص مرکب ) کار و فعل آتش خواه .
آتش دادن . [ ت َ دَ ] (مص مرکب ) گشاد دادن و افکندن توپ و امثال آن . || مجازاً، تحریک غضب کسی کردن .
آتش شناسی . [ ت َش ْ، ش ِ ] (حامص مرکب ) مبحث آتش و خواص آن .
آتش خواره . [ ت َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) رجوع به آتش خوار شود.
آتش پرستی . [ ت َ پ َ رَ ] (حامص مرکب ) فعل آتش پرست . || دین آتش پرست : چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت هوا چون مغ آتش پرستی گرفت ...عنصری .
آتش چرخان . [ ت َ چ َ ] (اِ مرکب ) جواله . آتشگردان . آتش سرخ کن .