آتش
نویسه گردانی:
ʼATŠ
آتش .[ ت َ ] (اِخ ) تخلص شاعری فارسی از متأخرین که اصل وی از حِلّه و مسکنش فریدن اصفهان بوده و در تذکره هابه نام آتش اصفهانی یاد شده است . و نام اصلی او را ذکر نکرده اند. تخلص خواجه علی حیدر شاعر هندوستانی که به فارسی و اردو شعر میگفته و بهر دو زبان دیوان اشعار داشته و در سال 1263 هَ . ق . وفات یافته است .
واژه های همانند
۱۳۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۷ ثانیه
این واژه به تازگی اضافه شده است و هنوز هیچ کسی برای آن معنی ننوشته است. برای اینکه برای این واژه معنی بنویسید
اینجا کلیک کنید.
چشمه ٔ آتش . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کوره ٔ آهنگری و جز آن . || آفتاب . (ناظم الاطباء). کنایه از خورشید و چشمه ...
آتش گیرانه . [ ت َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) در تداول عامه ، فروزینه .
آتش نمرود. [ ت َ ش ِ ن َ ] (اِخ ) آتشی بزرگ که نمرود فرمانروای بابل برافروخت و حضرت ابراهیم خلیل اﷲ را در آن افکند و آتش بر آن حضرت بَرْد ...
کلاته آتش . [ ک َ ت ِ ت َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دولت خانه بخش حومه ٔ شهرستان قوچان . محلی کوهستانی و معتدل است . (از فرهنگ جغرافیایی ...
آتش افروزه . [ ت َ اَ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) رجوع به آتش افروزنه شود.
آتش افروزی . [ ت َ اَ ] (حامص مرکب ) فعل آتش افروز.
آتش آسمان . [ ت َ ش ِ س ْ / س ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آتش آسمانی . برق . صاعقه .
آتش افرازه . [ ت َ اَ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) قسمی از آتشبازی . تیر هوایی . فشفشه .
آتش برزین . [ ت َ ش ِ ب َ ] (اِخ ) آذر برزین : کسی که آتش برزین ندیده بود بدیدرخش چو آتش و زلفش دمیده ریحانش .سلمان ساوجی .