آتش
نویسه گردانی:
ʼATŠ
آتش .[ ت َ ] (اِخ ) تخلص شاعری فارسی از متأخرین که اصل وی از حِلّه و مسکنش فریدن اصفهان بوده و در تذکره هابه نام آتش اصفهانی یاد شده است . و نام اصلی او را ذکر نکرده اند. تخلص خواجه علی حیدر شاعر هندوستانی که به فارسی و اردو شعر میگفته و بهر دو زبان دیوان اشعار داشته و در سال 1263 هَ . ق . وفات یافته است .
واژه های همانند
۱۳۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۳۰ ثانیه
آتش خانه . [ ت َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) معبد آتش پرستان . آتشکده . آتشگاه . بیت النار. بیت النیران : و این آتشخانه را که داریم و خورشید را که دا...
آتش خوار. [ ت َ خوا / خا ] (اِ مرکب ) آتش خواره . شترمرغ . نعامه . ۞ ظلیم . اشترمرغ . || (نف مرکب ) مجازاً، سخت ستمکار : ببَرَد آب عالم ابرارم...
آتش طور. [ ت َ ش ِ ] (اِخ ) آتشی که بر موسی تجلی کرد بطور.
آتش عنان . [ ت َ ع ِ ] (ص مرکب ) تند (سوار).
آتش خواه . [ ت َ خوا / خا ] (نف مرکب ) آنکه ازخانه ٔ همسایه و مانند آن قبس و جذوه ای طلبد گیراندن هیمه یا ذغال و یا چراغ خویش را. قابس : ای...
آتش زبان . [ ت َ زَ ] (ص مرکب ) تیز و تند زبان : سعدی آتش زبانم وز غمت سوزان چو شمعبا همه آتش زبانی در تو گیراییم نیست .سعدی .
آتش زدن . [ ت َ زَدَ ] (مص مرکب ) آتش اندرزدن . سوزانیدن : بفرمود تا آتش اندرزدندهمه شهر توران بهم برزدند. فردوسی .- آتش زدن در مالی ؛ بگز...
آتش فروز. [ ت َ ف ُ ] (نف مرکب ) آتش افروز : پس آنگاه فرمود پرمایه شاه که بر چوب ریزند نفت سیاه بیامد دوصد مرد آتش فروزدمیدند و گفتی شب آمد بر...
آتش فشان . [ ت َ ف َ/ ف ِ ] (نف مرکب ) آن چیز یا آن کس که آتش افشاند.- طیاره ٔ آتش فشان ؛ کشتی که با آن نفت و آتش بدشمن می افکندند : مرک...
آتش کاری . [ ت َ ] (حامص مرکب ) فعل و عمل آتش کار.