ابومنصور
نویسه گردانی:
ʼBWMNṢWR
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) بروی طوسی . محمدبن محمد. یکی از مشاهیر فقهای شافعیّة. او را در علم کلام یدی طولی بود و فصاحت و طلاقتی بکمال داشت . و567 هَ. ق . به بغداد شد و در نزدیکی مدرسه ٔ نظامیّه بمدرسه ٔ بهائیه بتدریس و در نظامیه بوعظ مشغول گشت . مولد او در 517 بطوس بوده است و در 567 وفات کرده است . اورا کتابی است در فقه بنام المقترح فی المصطلح و این کتاب میان فقها مشهور است و عده ٔ کثیری را بر آن شروح و تعلیقاتی است و آثار و مؤلفات دیگر نیز دارد.
واژه های همانند
۱۹۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
ابومنصور. [ اَ م َ ] طیفور. طبیب بزمان مسعود غزنوی . از معاشرین بونصر مشکان . در تاریخ بیهقی یکجا کنیت او ابومنصور وسه جا بونصر آمده . رجوع به ...
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظافر عبیدی . اسماعیل بن الحافظبن محمدبن المستنصربن الظاهربن الحاکم بن العزیزبن معزّبن منصوربن قائم بن المهدی . ر...
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظافربن قاسم . رجوع به ظافر شود.
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظاهر. رجوع به ظاهر... شود.
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظهیرالدوله وشمگیر... رجوع به وشمگیر... شود.
ابومنصور. [ اَم َ ] (اِخ ) ظهیرالدین طغتکین اولین پادشاه از اتابکان شام . (497 - 522 هَ . ق .). رجوع به طغتکین شود.
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظهیرالدین فرامرزبن علاءالدوله از دیالمه ٔ آل کاکویه در اصفهان و غیره (433 - 443 هَ . ق .). رجوع به فرامرزبن علاء...
ابومنصور. [ اَم َ ] (اِخ ) عبّادی مروزی . مظفربن ابی منصور. از وعّاظ معروف خراسان . وفات او در 547 هَ . ق . بوده است .
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) عبدالرشیدبن احمدبن ابی یوسف الهروی . از معارف هراة بوده است و نقادان سخن شعر او را پسندیده اند و او را در سلک شعرا...
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) عبدالقاهربن طاهربن محمد شافعی تمیمی بغدادی فقیه و ادیب . رجوع به عبدالقاهر... و ابومنصور بغدادی شود.