بشر. [ ب ِ ] (اِخ ) ابن ابی خازم اسدی . از شاعران فحل و شجاع جاهلی و از مردم نجد بود. پنج قصیده در هجو اوس بن حارثه ٔ طائی بسرود آنگاه با قبیله ٔ طی جنگیدو مجروح شد و بنی نبهان طائیان ویرا اسیر کردند. سپس اوس بن حارثه با دادن دویست شتر به بنی نبهان وی را بگرفت و جامه ای به وی پوشاند و بر مرکوب خود سوار کردو صد ناقه به وی بخشید و او را آزاد کرد. از آن پس بشر زبان بمدح وی گشود و پنج قصیده در مدح وی بسرود که قصاید هجوی پنجگانه ٔ پیشین را محو ساخت . وی را قصاید نیکی در فخر و حماسه است . در جنگی که بر ضد بنی وائل کرد، کشته شد. (از اعلام زرکلی ج
1)
: یکی چون بشربن خازم
۞ دوم چون عمروبویحیی .
سیم چون اعشی همدان ، چهارم نهشل حری .
منوچهری .
از شعرای عصر جاهلیت است . مرزبانی در الموشح آرد: که از ابی عمروبن العلاء پرسیدند آیا کسی قوی تر از نابغه در شعرای جاهلی هست گفت آری بشربن ابی خازم . شعر وی در صفحات
58،
59 این کتاب آمده است . (الموشح ص
59). ابن الندیم آرد: مدفن او رَدَّه است . دیوان او را ابوسعید سکری و اصمعی و ابن السکیت گرد کرده اند. (ابن الندیم ). و رجوع به عیون الاخبار ج
1 ص
88 س
18 وج
2 ص
87 س
6 و ج
3 ص
30 س
4،
6 و بیان والتبیین ج
2ص
10 و ج
3 ص
15،
28،
53 و عقدالفرید ج
3 ص
67 و ج
6 ص
99 و الاصابة ص
162 شود.