تارم . [ رَ
/ رُ ] (اِ) معرب آن طارم
۞ . خانه ٔ چوبین چون خرگاه و سراپرده . (انجمن آرا) (آنندراج ). خانه ٔ چوبین که بر زمین یا بالای عمارتی سازند. (فرهنگ نظام )
: بنشان به تارم اندر مر ترک خویش را
با چنگ سغدیانه و با پالغ و کدو.
عماره .
ای بسا بادگیر و تارم و تیم
زیر و بالا ز آب چشم یتیم .
سنائی .
|| گنبد محجری که از چوب سازند و در اطراف باغ گذارند تا مانع از دخول شود. (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). محجر و دیوارمانندی از چوب یا آهن که جلو باغ یا ایوان و غیره سازند که اکنون در تلفظ تارمی گفته میشود. (فرهنگ نظام ). || چوب بندی که برای انگور، یاسمین و کدوی صراحی برپاکنند و آنراداربند گویند. (فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ) (انجمن آرا). بضم را لفظ تارم مجازاً در داربست درخت انگور و امثال آن استعمال میشود. (فرهنگ نظام )
: دختر رز که تو بر تارم تاکش دیدی
مدتی شد که به آونگ سرش درکنب است .
انوری (از آنندراج ).
مباد تا بقیامت خراب تارم تاک .
حافظ (از آنندراج ).
|| کنایه از آسمان نیز هست . (آنندراج ) (انجمن آرا). آسمان را تارم گویند. (فرهنگ نظام ).
-
کبود تارم ؛ تارم کبود
: از بهرچه این کبود تارم
پرگرد شده ست باز و معلم
۞ ؟
ناصرخسرو (از آنندراج ) (از انجمن آرا).
-
نه تارم ؛ نه طبقه ٔ آسمان . نه فلک
: بنعل اسب بسنبیده خاک هفت اقلیم
ببانگ کوس بدرّیده گوش نه تارم .
کمال اصفهانی (از آنندراج ).
رجوع به طارم و تاره شود.