حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابی بکر سکاکینی . پدرش فاضل و شیعی بی غلو بود و خودش در رفض غلو کردو قاضی شرف الدین او را به جرم سب شیخین تکفیر کرد وبه حکم این قاضی در سوق الخیل گردن حسن را زدند (11 جمادی اول سال 744 هَ . ق .). (دررالکامنة ج 2 ص 34).
واژه های همانند
۱,۷۲۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۴۷ ثانیه
حسن حداد. [ ح َ س َ ن ِ ح َدْ دا ] (اِخ ) ابن ایوب قرطبی بن محمدبن ایوب انصاری ،مکنی به ابوعلی مالکی . درگذشته ٔ 425 هَ . ق . او راست : «مسائ...
حسن حجال . [ ح َ س َ ن ِ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابن علی قمی ثقة. او راست : «الجامع فی ابواب الشریعه ». (ذریعه ج 5 ص 27).
حسن حکان . [ ح َ س َ ن ِ ح َک ْ کا ] (اِخ ) شاعر آذربایجانی ترک زبان سده ٔ سیزدهم . (ذریعه ج 9 ص 251 بنقل از دانشمندان آذربایجان و حدیقة الشعرا...
حسن حلبی . [ ح َ س َ ن ِ ح َ ل َ ] (اِخ ) ابن زین الدین بن عمربن بدرالدین بن عمربن حسن بن عمربن حبیب شافعی دمشقی حلبی (710 - 779 هَ . ق .)...
حسن حلمی . [ ح َ س َ ح ِ ] (اِخ ) کراده . پزشک و جراح از مهاجرین عرب به آمریکاست . او راست : «مذکرة الجیب الطیبة» چ مصر بی تاریخ در 109 صفحه ٔ...
حسن حمزی . [ ح َ س َ ن ِ ح َ ] (اِخ ) ابن ادریس . از امرای دولت اشرفی در یمن و در تعز. در سال 788 هَ . ق . درگذشت . (اعلام زرکلی چ 1 ص 222 بن...
حسن طاعت . [ ح ُ ن ِ ع َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خوش خدمتی . گوش به فرمان بودن .
حسن طوسی . [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) رجوع به نظام الملک و حسن بن محمدبن حسن طوسی شود.
حسن صواف . [ ح َ س َ ن ِ ص َوْ وا ] (اِخ ) ابن اسماعیل . محدث مصری . درگذشته ٔ 392 هَ . ق . او راست : «المروة». (هدیة العارفین ج 1 ص 272).
حسن طبری . [ ح َ س َ ن ِ طَ ب َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن حسن بن زیدبن حسن . صاحب طبرستان که در 250 هَ . ق . دعوت آشکار کرد و در مازندر...