ذی
نویسه گردانی:
ḎY
ذی . (ع اِ) ذو، در حال جر. جائنی رجل ذومال . رایت رجلا ذامال ، مررت برجل ذیمال . خداوند. صاحب . دارای . مالک .و در تداول فارسی : ذی حیات و ذی علاقه و ذی حق . و ذی فن و ذی فنون و ذی مکرمت و ذیجلالت و ذی رفعت و ذی نبالت ومسرت و ذی قیمت و امثال آن آرند در هر سه حال رفعی و نصبی و جری و غلط نیست چه در فارسی عوامل رفع و نصب وجر نباشد جز این که مضاف الیه ذی در جمله ٔ عربی باشد که در فارسی بکار برده باشند. که در آن حال رعایت قواعد عربی ضروری باشد: چنانکه گوئی : در حدیث است که : کل امرذی بال لم یبداء ببسم اﷲ فهو ابتر. و غیره .
واژه های همانند
۹۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۶ ثانیه
جار ذی القربی . [ رِ ذِل ْ ق ُ با ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) همسایه ٔ خانه ای که با خانه ٔ تو پیوسته است . همسایه ٔ خویشست . (مهذب الاسماء).
خیف ذی القبر. [ خ َ ف ِ ذِل ْ ق َ ] (اِخ ) نام موضعی است فروتر از خیف سلام . (منتهی الارب ).
شمر ذی الجوشن [ ش َ م ِ ] (اِخ ) ۞ ابن ذی الجوشن ضبابی کلابی . نام او شرحبیل و کنیت او ابوالسابغه است . رجوع کنید بہ شمر
حصن ذی الکلاع . [ ح ِ ن ِ ذِل ْ ک ِ ] (اِخ ) از نواحی ثغور رومیه است نزدیک مصیصة. گویند اصل این کلمه ذی القلاع بوده چه او را سه قلعه است ...
سیف بن ذی یزن . [ س َ اِ ن ِ ی َ زَ ] (اِخ ) یکی از پادشاهان خاندان حمیری . طبق روایت وی برای رهایی عربستان جنوبی از تسلط حبشیان که از زم...
فارس ذی الخمار. [ رِ س ُ ذِل ْ خ ِ ] (اِخ ) مردی صحابیست از بنی تیم . معنی فارس ذوالخمار کسی است که بر اسبی بنام ذوالخمار سوار شود. و ذوالخم...
حسین ذی الدمعة. [ ح ُ س َ ن ِ ذِدْ دَ ع َ ] (اِخ ) رجوع به حسین بن زیدبن حسین شود.
حصن ذی القرنین . [ ح ِ ن ِ ذِل ْ ق َ ن َ ] (اِخ ) در حبیب السیر ج 2 ص 410 گوید: نهر دجله نهریست عظیم . مبداء آن از جبال ارضروم با کوههای نصیبین...
ابرق ذی الجموع . [ اَ رَ ق ِ ذِل ْ ج ُ ] (اِخ ) موضعی نزدیک کلاب .
الات ذی العرجاء. [ اُ ت ُ ذِل ْ ع َ ] (اِخ ) زمینی است پیرامون عرجاء و عرجاء پشته است . (معجم البلدان ).