عبث 
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ʽBṮ 
    
							
    
								
        عبث . [ ع َ ب َ ](ع  ص ، اِ) هزل . (اقرب  الموارد). هرز. (منتهی  الارب ). ||  (مص ) کاری  کردن  که  فایده  آن  معلوم  نباشد یا فاعل  آن  را غرض  درستی  نبود. (اقرب  الموارد).
-  عبث  گفتن  ؛ بی  معنی  و لاطائل  حرف  زدن . (ناظم  الاطباء).
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۲۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        عبس . [ ع َب َ ] (اِخ ) ابن  رفاعةبن  الحارث . جدی  جاهلی  است  و عباس بن  مرداس  السلمی  از نسل  اوست . (از الاعلام  زرکلی ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        عابس . [ ب ِ ] (ع  ص ) ترشروی . (منتهی  الارب ) (آنندراج ).  ||  (اِ) شیر بیشه . (منتهی  الارب ) (اقرب  الموارد).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        عابس . [ ب ِ ] (اِخ ) نام  شمشیرعبدالرحمان بن  سلیم  کلبی . (منتهی  الارب ) (آنندراج ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        عابس . [ ب ِ ] (اِخ ) ابن  سعید المرادی . قاضی  و ازوالیان  و پیشوایان  بود. مسلمةبن  مخلد به  سال  49 هَ . ق . وی  را شرطگی  مصر سپس  ولایت  دریا داد...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ابس . [ اَ ] (ع  مص ) سرزنش  کردن . خوار کردن . شکستن  کسی  را. خوار شمردن . خرد و حقیر پنداشتن .  ||  درشتی  کردن . (زوزنی ).  ||  ترساندن .  ||  بند...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ابس . [ اَ ] (ع  اِ) قحط.  ||  جای  درشت .  ||  سنگ پشت  نر.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ابس . [ اِ ] (ع  اِ) اصل  بد.  ||  جای  درشت .
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ابص . [ اَ ] (ع  مص ) شاد شدن  و نشاط نمودن .
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آبس . [ ب ِ ] (اِخ ) در شرفنامه  مسطور است  که  نام  شهری  است . (از فرهنگ  شعوری ). و ممکن  است  تصحیف  ابسس  (صورتی  از افسس ) باشد.  ۞  رجوع  به  ا...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        عبس آباد. [ ع َ ب َ ] (اِخ ) دهی  است  از دهستان  رشخوار بخش  رشخوار شهرستان  تربت حیدریه . واقع در 65هزارگزی  شمال  باختری  رشخوار و 20هزارگزی  جنوب ...