 
        
            عثمان 
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ʽṮMAN 
    
							
    
								
        عثمان . [ ع ُ ] (اِخ ) ابن  علی بن  ابی بکربن  علی  الجبلجیوی  (یا جبلجیلوی ) کوه  گلوئی  ملقب  به  بهاالدین مکنی  به  ابوالمحاسن . قاضی  شیراز است  از عزالدین  جماعة حدیث  شنید مولدش  قبل  از قرن  هفتم  هجری  است . نزد لسان الدین  نوح بن  محمد سمنانی  و خطیب  شمس الدین  مظفربن  محمد خطیبی  خلخالی  فقه  آموخت . وی  مفتی  مذاهب  اربعة بود قضاء فارس  و نواحی  آن  را یافت  و در مدرسه  عضدیه  درس  میگفت  در تبریز با علاءالدین  طاوسی  و فخرالدین  جالردی  و شرف الدین  طیبی  و شمس خطیبی  سابق الذکر مصاحبت  کرد. از کتب  اوست : بیان  الفتاوی  فی  شرح  الحاوی ، شرح  الشامل  الصغیر لابن  المفسر، شرح  المنظومة فی  الفرائض ، الرسالة البالغة فی  الاجتهاد، ایجاز المختصر لابن  الحاجب ، و او راست : اساتید عالیه . وی  به  سال  782 هَ . ق . به  شیراز درگذشت . (از شدالازار ص  361 و حاشیه ٔ آن ).
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۱۰۰ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
								
    
    
									
            
        
            
										
                
                
                    
											
                        هفت آسمان . [ هََ س ْ / س ِ ] (اِ مرکب ) عبارت  از فلک های  قمر، عطارد، زهره ، شمس ، مریخ ، مشتری  و زحل  است . (یادداشت  مؤلف ) : جهان  فیلسوف  جهان...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        گل  آسمان . [ گ ُ ل ِ ] (ترکیب  اضافی ، اِ مرکب ) کنایه  از آفتاب  است . (ناظم  الاطباء).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        پشت آسمان . [ پ ُ ] (اِخ ) نام  موضعی  در جنوب  غربی  سبزوار و مغرب  کلاچاه  بنواحی  تربت  حیدری .
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آسمان کته . [ س ْ / س ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب )قسمی  حشره ٔ درشت  پرنده  که  بیشتر در باغها باشد و پرهای  او چون  پرهای  زنبور طلائی  و امثال  آن  ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آسمان دره . [ س ْ / س ِ دَ رَ / رِ / دَرْ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کاهکشان . کهکشان . مجرّه . اُم ُّالسماء. راه  مکه .راه  حاجیان . شرج . شرج السماء. (الس...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آسمان رند. [ س ْ / س ِ رَ ] (نف  مرکب ) آسمان خراش .
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آسمان روز.  [ س ْ / س ِ ] (اِ مرکب ) رجوع  به  آسمان  (مَدخل ِ دوم ) شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آسمان ساو. [ س ْ / س ِ ] (نف  مرکب ) آسمان سای . آسمان خراش . آسمان رَند.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        آسمان خراش . [ س ْ / س ِ خ َ ] (نف  مرکب ) سخت  رفیع. بسیار بلند.