عروة

عروة. [ع ُرْ وَ ] (اِخ ) ابن عتبةبن جعفربن کلاب ، مشهور به رحال . سبب شهرتش به رحال ، کثرت مسافرتهایش بنزد ملوک و پادشاهان است . دومین جنگ فِجار مابین دو قبیله ٔ خندف و قیس بسبب قتل او رخ داده است . و گویند که این جنگ دوازده سال پس از درگذشت عبدالمطلب روی داده است ،و آن در حدود سال 32 قبل از هجرت بوده است . (از الاعلام زرکلی از سمط اللاَّلی و ابن الاثیر و شرح العیون ).