عظم
نویسه گردانی:
ʽẒM
عظم . [ ع َ ] (اِخ ) جمیل بن مصطفی بن محمد حافظبن عبداﷲ، ملقب به عظم . از ادیبان دمشق و از اعضای المجمع العلمی العربی بود. وی به سال 1290 هَ . ق . در اسلامبول متولد شد و در پنج سالگی پدر خود را از دست داد و با خانواده ٔ خود به دمشق آمد و زبان فارسی و ترکی را آموخت . او خطی زیبا داشت و نوشته های نظم و نثر او نیکو بود و مدتی روزنامه نگاری می کرد. عظم به سال 1352 هَ . ق . در دمشق درگذشت . از جمله آثاراوست : تفریج الشدة فی تشطیر البردة. عثمان باشا الغازی . اتحاف الحبیب باوصاف الطیب ، و غیره . (از الاعلام زرکلی به نقل از دلیل الاعارب و مخطوطات الظاهریة).
واژه های همانند
۵۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
ازم . [ اَ ] (ع مص ) سخت گزیدن بتمام دهن . (منتهی الارب ). || گرفتن بدندان . بدندان گرفتن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ): ازم الفرس علی ...
ازم . [ اَ ] (ع اِ) نوعی از گیسوی تافته . (منتهی الارب ).
ازم . [ اَ زَ ] (ع اِ) ج ِ اَزمه .
ازم . [ اِ زَ ] (ع اِ) ج ِ اَزمه .
ازم . [ اُ زُ ] (ع اِ) ج ِ ازوم . دندانهای نیش .
ازم . [ اُزْ زَ ] (ع اِ) ج ِ آزِم . دندانهای نیش .
ازم . [ اُزُ ] (ترکی ، اِ) انگور. (غیاث اللغات ) : آن یکی کز ترک بد گفت ای گزم من نمی خواهم عنب ، خواهم اُزُم .مولوی .
ازم . [ اَ ] (اِخ ) ناحیه ای از نواحی سیراف ، دارای آبهای شیرین و هوای نیک و بدانجا منسوبست بحربن یحیی بن بحر الازمی الفارسی و حسن بن علی...
اضم . [ اَ ض َ ] (ع مص ) خشم گرفتن . (زوزنی ). غضب کردن بر کسی . و ابن بری انشاد کرد:فرح بالخیران جأهم و اذاما سئلوه اضموا.و عجاج گوید:و را...
اضم . [ اَ ] (ع مص ) خصومت کردن با کسی .(از لسان العرب ). خصومت کردن با کسی و آزار کردن وی را. (از معجم متن اللغة). رنج رسانیدن گرفتن کسی ...