فدائی

فدائی . [ ف ِ / ف َ ] (از ع ، اِ) آنکه جان خود را برای جان دیگری از دست دادن خواهد. (یادداشت بخط مؤلف ). کسی را گویند که دانسته مرتکب امری شود به رغبت و رضای خود، که سلب حیات را لازم داشته باشد، نه به اکراه و زور یا به حکم پادشاهی و شیخی . (برهان ) :
فدائی ندارد ز مقصود چنگ
اگر بر سرش تیر بارند و سنگ .

سعدی .

چندانکه از زهر و مکر و فدائی حذر کنند، از آه خستگان و ناله ٔ مجروحان برحذر باشند. (مجالس سعدی ص 23). || عاشق . || دزد و خونی . (برهان ).