فیروز

فیروز. (اِ) نام روز سیُم از خمسه ٔ مسترقه ٔ سالهای ملکی . (برهان ). رجوع به پیروز شود. || (ص ) پیروز. (فرهنگ فارسی معین ). مظفر و منصور و آنکه حاجاتش برآمده باشد. (برهان ) :
چو تاج بزرگی به سر برنهاد
چنین گُرد بر تخت فیروز باد.

فردوسی .

کسی باشد از بخت فیروز و شاد
که باشد همیشه دلش پر ز داد.

فردوسی .

به فیروز بخت شه افراسیاب
کنم دشت ایران چو دریای آب .

فردوسی .

لب بخت فیروز را خنده ای
مرا نیز مروای فرخنده ای .

عنصری .

عقیقین ِلبش فیروز گشته
جهان بر حال او دلسوز گشته .

فخرالدین اسعد.

دولت فیروز و رأی روشن و بخت جوان
همت والا و عزم فرخ و امر روان .

عبدالواسع جبلی .

- ترکیب ها :
- فیروزآباد . فیروز آمدن . فیروزان . فیروزاختر. فیروزبخت . فیروزبختی . فیروزبهرام . فیروزپی . فیروزجاه . فیروزجرد. فیروزجنگ . فیروزحال .فیروزرام . فیروزرای . فیروزرایی . فیروزسالار. فیروز شدن . فیروزفال . فیروزفالی . فیروز کردن . فیروزکلا. فیروزکوه . فیروزگرد. فیروز گردیدن . فیروز گشتن . فیروزمند. فیروزمندی . فیروزنین . فیروزه . فیروزی . رجوع به هریک از این کلمات شود. و با کلمات بهر و رزم و روز و طالع و عزم و نوش نیز آید.