مغز
نویسه گردانی:
MḠZ
مغز. [ م ُ غ ِزز ] (ع ص ) گاو ماده که بار بر وی دشوار باشد. (منتهی الارب ). ماده گاوی که آبستنی بر وی دشوار باشد. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
واژه های همانند
۴۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
مغز. [ م َ ] (اِ) ماده ٔ عصبی که در جوف کله ٔ سرواقع شده و آن را پر کرده . (ناظم الاطباء). مخ . دماغ . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). دماغ . و ...
مغز. [ م َ ] (اِمص ) دورسپوزی ۞ . (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 183). مغزیدن مصدر است . «مَمْغَز» در شاهد ذیل مفرد نهی است . (از یادداشت به خ...
مغز. [ م َ ] (اِخ ) قریه ٔ بزرگی است با باغهای بسیار از نواحی قومس و مستعربان آن را به جهت داشتن درختان گردوی فراوان ام الجوز نامند و میا...
بی مغز. [ م َ ] (ص مرکب ) (از: بی + مغز) که مغز ندارد. پوک . پوچ . (آنندراج ). میان تهی . کاواک : نبود عجب که مازوی بی مغز و بی مزه یابد از آن ...
انسان احمق. کسی که کارهای ابلهانه یا اشتباهات فاحش انجام میدهد. (این ترکیب، ترکیب مودبانه نیست)
پاک مغز. [ م َ ] (ص مرکب ) پاکرای . پاک اندیشه . که مغز و اندیشه ٔ پاک و درست دارد. زیرک . تیزهوش . تیزویر : که مهبود بد نام آن پاک مغزروان و ...
ابی مغز. [ اَ م َ ] (ص مرکب ) بیخرد. بی مغز.
پشت مغز. [ پ ُ م َ ] (اِ مرکب ) نخاع . مغز حرام . حرامه مغز. حرامغز.
پل مغز. [ پ ُ ل ِ م َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ۞ برجستگی جلو مغز کوچک . (از لغات فرهنگستان ).
پوچ مغز. [ م َ ] (ص مرکب ) کنایه از احمق است .