زرشک

زرشک (به انگلیسی: Berberis)درختچه ایست تیغدار به طول ۱ تا ۵ متر. چوب آن به رنگ قرمز، قهوه‌ای یا زرد است. برگ‌های آن بیضی شکل با دندانه‌های اره‌ای و میوه اش قرمز رنگ بیضوی شکل و ترش مزه‌است.

انتهای بهار و ابتدای تابستان فصل شکوفه دادن بوته زرشک است، غنچه‌های زرد رنگ که در فصل پاییز رنگ قرمز گیلاسی به خود می‌گیرند.

زرشک بومی مناطق معتدل و نیمه استوایی اروپا، آسیا، آفریقا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی می‌باشند. کشور ایران بزرگترین تولیدکننده زرشک در دنیا می‌باشد[۱] که در این میان استان خراسان جنوبی و شهرستان قائنات با در اختیار داشتن نزدیک به ۹۷ درصد از اراضی زیرکشت این محصول، تولید ۹۵ درصد از زرشک دنیا را در اختیار دارد.[۲]

مصرف دارویی [ویرایش]

زرشک حاوی الکالوییدی بنام بربرین میباشد که خواص آنتی بیوتیکی و ضد سرطانی و پایین آورنده قند و کلسترول خون را دارد.

برای مطالعه بیشتر : http://en.wikipedia.org/wiki/Berberine


گونه های انتخاب شده [ویرایش]

اروپا و آسیا, خزان پذیر
Berberis aemulans
Berberis aetnensis
Berberis aggregata
Berberis amurensis
Berberis angulosa
Berberis aristata
Berberis beaniana
Berberis capillaris
Berberis chinensis
Berberis circumserrata
Berberis cretica
Berberis dasystachya
Berberis diaphana
Berberis dictyoneura
Berberis dictyophylla
Berberis dielsiana
Berberis edgeworthiana
Berberis floribunda
Berberis forrestii
Berberis francisci-ferdinandii
Berberis gilgiana
Berberis giraldii
Berberis graminea
Berberis gyalaica
Berberis heteropoda
Berberis hispanica
Berberis jamesiana
Berberis koreana
Berberis lycium
Berberis mitifolia
Berberis morrisonensis
Berberis mucrifolia
Berberis oblonga
Berberis parisepala
Berberis poiretii
Berberis prattii
Berberis sherriffii
Berberis sieboldii
Berberis sikkimensis
Berberis silva-taroucana
Berberis temolaica
Berberis thunbergii
Berberis vernae
Berberis virescens
Berberis virgetorum
زرشک خوراکی
Berberis wilsoniae
Berberis yunnanensis
Berberis zabeliana
اروپا و آسیا, همیشه سبز
Berberis asiatica
Berberis atrocarpa
Berberis bergmannii
Berberis calliantha
Berberis candidula
Berberis centiflora
Berberis chrysosphaera
Berberis concinna
Berberis coriaria
Berberis coxii
Berberis dumicola
Berberis gagnepainii
Berberis glaucocarpa
Berberis hookeri
Berberis hypokerina
Berberis insignis
Berberis julianae
Berberis kawakamii
Berberis lycioides
Berberis maderensis
Berberis manipuriana
Berberis panlanensis
Berberis potaninii
Berberis pruinosa
Berberis replicata
Berberis sargentiana
Berberis soulieana
Berberis sublevis
Berberis taliensis
Berberis tsangpoensis
Berberis umbellata
Berberis veitchii
Berberis verruculosa
آمریکای جنوبی, خزان پذیر
Berberis canadensis
Berberis fendleri
آمریکای جنوبی, خزان پذیر
Berberis cabrerae
Berberis chillanensis
Berberis montana
آمریکای شمالی, همیشه سبز
Berberis actinacantha
Berberis buxifolia
Berberis comberi
Berberis corymbosa
Berberis darwinii
Berberis empetrifolia
Berberis hakeoides
Berberis heterophylla
Berberis ilicifolia
Berberis linearifolia
Berberis microphylla
Berberis negeriana
Berberis trigona
Berberis valdiviana


پانویس‌ها [ویرایش]

↑ پایگاه اطلاع رسانی نمایشگاهها، صنعت و تجارت ایران
↑ سازمان توسعه و تجارت ایران
رده‌های صفحه: مقاله‌های نیازمند اصلاح ترجمه زرشکیان محصولات کشاورزی استان خراسان جنوبی میوه‌های هسته‌دارنمادهای ملی ایران
قس عربی
الزِّرِّشْکُ أو البَرْبارِیس[1] اسم لعدد من الشجیرات الشوکیة الواطئة. وهذه الشجیرات لها أوراق حمراء وثمار زاهیة فی الخریف. والبرباریس العادی ینمو بشکل طبیعی فی شمال أوروبا، وکذلک ینمو بریاً فی شرق الولایات المتحدة. یستعملها الناس لتزیین منظر الحدائق. ویصیب صدأ الساق السوداء البرباریس فی الربیع. وهذا المرض الفطری أیضًا یسبب ضررًا کبیرًا للحنطة، ولهذا السبب یجب ألا یزرع البرباریس العادی فی حقول زراعة الحنطة، حیث إن المرض ربما ینتشر من شجیرات البرباریس إلى حقول الحنطة. تنمو أشواک شجیرة البرباریس دائمًا فی مجموعات ثلاثیَة، وتظهر الثمار اللحمیة فی العناقید.
محتویات [أخف]
1 أنواع
1.1 البرباریس الیابانی
2 البرباریس فی الطب
2.1 فی الطب الشعبی
2.2 التأثیر الفسیولوجی
3 حواش
[عدل]أنواع

[عدل]البرباریس الیابانی
نبات صالح للحدائق. وهو لایصاب بأمراض النبات ویمکن أن یمیز بسهولة عن البرباریس العادی. ینمو الصنف الیابانی متضامًا جنبا إلى جنب. ویحمل الثمرة اللحمیة إما مفردة أو مزدوجة. وثمار البرباریس صالحة للأکل. وتحتوی سیقان النبتة على صبغة صفراء. والبرباریس الشتوی الأخضر له قدرة على تحمل التقلبات المناخیه وهو دائم الخضرة.
[عدل]البرباریس فی الطب

استخدم نبات البرباریس فی الطب العربی کقابض عاقل للبطن مفید فی حالات الاسهتلات وقروح الأمعاء ونزیفها، ونزف البواسیر. واعتبر مفیداً لأصحاب المزاج الصفراوی، ویستعمل لقمع الصفراء فی الجسم، وکسر حدتها. وکمطفئ لهیجان الدم فی الفصول الحارة. کما اعتبر مفیداً للهضم ، مقویاً للکبد والمعدة. وحتى فی حالات السموم کان البرباریس یعتبر مفیداً خصوصاً بمزجه مع ما یشابه بخواص العقاقیر کالأترج واللیمون.
ما فی أوروبا فکان النبات یستخدم مع النبیذ الأبیض لعلاج الیرقان والبواسیر والحمیات ، وفی حالات سوء الهضم والنقرس. وفی الولایات المتحدة خلال القرن التاسع شر کان البرباریس یقیم لخواصه الملینة والمقویة وکعقار مفید فی حالات الحمى. وخارجیاً استخدم النبات معلاج لبعض الأمراض الجلدیة کالحکة والقشرة وبعض أنواع القروح، وکان یستخدم محلوله المائی کغرغرة قابضة مفیدة لقروح الفم.
[عدل]فی الطب الشعبی
ما یزال هذا النبات یوصف فی خبرات الطب الشعبی لعلاج بعض الأمراض ، ویستخدم منه بشکل خاص الجذور ولحائها وقمار النبات . وتوصف لعلاج قروح الفم ، وداخلیاً کعلاج مفید فی حالات الاضطرابات الکبدیة والصفراویة، وسوء الهضم والاسهالات. کما یعتبر علاجاً مفیداً فی حالات الروماتیزم والضعف العام، وکعلاج مساعد فی حالات السل وارنفاع ضغط الدم. ویحضر للاستعمال الشعبی مغلی من اللحاء والجذور ، وبنسبة ملعقة صغیرة لکأس من الماء، ویفضل استعماله مرة واحدة یومیاً.
[عدل]التأثیر الفسیولوجی
عند تناول جرعات زائدة من البرباریس ، تحدث بعض الأعراض الجانبیة مثل الحمى والتهابات الأغشیة المخاطیة فی الجهاز الهضمی بکامله( المعدة والأمعاء والمرئ والبلعوم). کما یسبب أیضاً التهاباً شدیداً فی الکلى مترافقاً مع بلیة خضابیة، ویسبب أیضاً بعض النزف فی بعض أجهزة الجسم.[2]
[عدل]حواش

^ وسمیت أیضا الأمْبَرْبارِیسُ والآنْبَرْبارِیسُ (الأمْبَرْبارِیسُ - القاموس المحیط)
^ http://www.altibbi.com/definition/برباریس
تصنیف: برباریسیة
قس ترکی آذربایجانی
Zirinc (lat. Berberis) – zirinckimilər (Berberidaceae) fəsiləsindən bitki cinsi. Azərbaycanda yabanı halda 3 növ zirinc yayılmışdır. Birincidən – adi zirincdən – Berberis Vulgaris-dən təbabətdə istifadə edilir.
Adi zirinc 2 – 3 m hündürlükdə olub, qol – budaqlı kol bitkisidir. Cavan budaqları sarı – qonur rəngdədir, yarpaqları incədir, ellips və ya yumurtavarı lanset formadadır, kənarı kiprikvarı mişar şəklindədir. Hamaşıq çiçəkləri salxım formasındadır. Meyvəsi şirəlidir, yetişəndə parlaq qırmızı, bəzən isə sarı – qırmız rəng alır. Dadı turşdur, iki toxumludur. Bitki aprel – may aylarında çiçək açır, meyvələri sentyabr – oktyabırda yetişir.
Adi zirinc Azərbaycaının əksər rayonlarında – ovalıqdan başlayaraq orta dağ qurşağına qədər yayılmışdır. Bu bitkiyə daha çox meşəliklərdə, meşə açıqlıqlarında, çay vadinlərində, kolluqlarda rast gəlinir.
Azərbaycanda adi zirincin sənaye əhəmiyyətli ehtiyatı vardır. Dərman məqsədilə adi zirincin yarpaqlarından, köklərindən, gövdə və budaqlarının qabıqlarından, meyvələrindən istifadə olunur. Yarpaqları bitki çiçəkləyən dövrdə, köklərini payızda, qabıqları yazın ilk ayında, meyvələri isə tam yetişəndə [sentyabr – oktyabr aylarında] toplayıb, açıq quru havada qurudur və quru, havası dəyişilən binalarda saxlayırlar. Meyvələrini xüsusi quruducuda və ya peç üzərində qurudurlar.




Zirincin göstərdiyimiz bütün hissələrində [yetişmiş meyvəsindən başqa] protoberberin təbiətli alkoloidlər müəyyən edilmişdir. Bunlardan ən mühümü berberindir. Bundan başqa, tərkibində palmatin, yatrorisin, kolumbamin də vardır.
Göstərilənlərdən başqa, zirincin tərkibində besbenzili zoxinolin törəmələri alkoloidlər də [oksiakantin və berbamin] tapılmışdır. Zirincin köklərində 1,5 %-ə qədər berberin alkaloidi vardır. Qabıqlarında 0,4 – 0,5 % berberin, 1,5 % aşı maddəsi, 1,2 % qətran, 38,6 mq % C vitamini olur. Yarpaqlarında 0,18 – 0,2 % berberin alkoloidi, 2,1 – 2,55 % pirokatexin təbiətli aşı maddə, 5,2 % qətran, 2,78 % üzvi turşular [alma, limon turşuları] 58,2 – 101 mq % C vitamini müəyyən edilmişdir. Meyvələrində üzvi turşular, şəkər, pektin maddələri, karotinoidlər vardır.
Elmi təbabətdə adi zirincin yarpaqlarından 1:10 nisbətində sulu dəmləmə, 1:5 nisbətində tinktura və 1:1 nisbətində duru spirtli ekstrakt formada daxili qanaxmalarda [uşaqlıq qanaxmalarında] qankəsici dərman kimi işlədilir. Spirtli cövhərindən [tinkturasından] sidik kisəsinin və qaraciyərin iltihabında işlədilir.
Adi zirincin köklərindən alınan berberin alkoloidindən sulfat duzu şəklində [Berberinum sulfas], tablet formada preparat hazırlanır və ondan öd yollarının xəstəliklərinə qarşı öd qovucu dərman kimi işlədilir. Bu məqsədlə hər tabletdə 0,005 q berberin olan berberin-sulfat preparatından gündə 3 dəfə, hər dəfədə 1 tablet 10 gün müddətində qəbul edilir.
Zirinc yarpağından "öd qovucu çayın" tərkibində də verilir. Öd qovucu çayın tərkibi belədir: 1 hissə quru zirinc yarpağı, 4 hissə solmazçiçək [quru çiçək], 3 hissə meniant yarpağı [üç yarpaq], 2 hissə nanə yarpağı, 1 hissə keşniş meyvəsi.
Göstərilənləri bir – birilə qarışdırıb kobud poroşok halına salandan sonra bu qarışıqdan 1 xörək qaşığı 1 stəkan qaynar suda 10 dəqiqə dəmləyir, soyuyana kimi sakit yerdə saxlanılır. Sonra süzüb gündə 3 dəfə, hər dəfə yarım stəkan yeməkdən 15 – 20 dəqiqə əvvəl içirlər.
Berberin alkoloidindən leyşmaniozun müalicəsində işlədilir. Zirincin meyvələri də çox faydalıdır. Meyvələri C vitamini ilə çox zəngindir. C vitaminindən başqa tərkibində limon və alma turşuları, piroqallol təbiətli aşı maddələr, flavonoidlər, pektin və şəkərli maddələr və s. vardır.
Xalq təbabətində zirinc meyvələrindən həm təzə – təzə dərilmiş, həm də qurudulmuş halda sinqa, raxit, qan azlığı isitmə [malyariya], eləcə də mədə – bağırsaq xəstəliklərində çox qədimdən mürəbbə, şərbət, firni hazırlanır. Quru meyvələrdən isə çay kimi dəmləyib istifadə edirlər.
Zirincin meyvələrindən yeyinti sənayesində də müxtəlif mürəbbə, kompot və s. məlumat hazırlanıb işlədilir. Bu məqalənin azərbaycan dili əlifbasının ərəb qrafikası ilə qarşılığı vardır. Bax: زیرینج
Mündəricat [gizlə]
1 Növləri
1.1 Azərbaycanın dərman bitkiləri
1.2 Digər növləri
2 Gallery
[redaktə]Növləri

[redaktə]Azərbaycanın dərman bitkiləri
Amur zirinci (Berberis amurensis Rupr.)
Asiya zirinci (Berberis asiatica Roxb.)
Müxtəlifayaq zirinc (Berberis heteropoda Schrenk) (= Berberis sphaerocarpa Kar. et Kir.)
Tamkənarlı zirinc (Berberis integerrima Bunge)
Sikkəvari zirinc (Berberis nummularia Bunge)
Uzunsovmeyvə zirinc (Berberis oblonda (Regel) Schneid.)
Puare zirinci (Berberis poiretii Schneid.) (= Berberis orthobotrys Bien. ex Aitch.)
Sibir zirinci (Berberis sibirica Pall.)
Girdəmeyvə zirinc (Berberis sphaerocarpa Kar. et Kir.)
Adi zirinc (Berberis vulgaris L.)
Uolliç zirinci (Berberis wallichiana DC.)
[redaktə]Digər növləri
Berberis beauverdiana
Berberis bicolor
Berberis candidula
Berberis chillacochensis
Berberis darwinii
Berberis dryandriphylla
Berberis farinosa
Berberis heterophylla
Berberis hirtellipes
Berberis hyperythra
Berberis iteophylla
Berberis jamesonii
Berberis johannis
Berberis julianae
Berberis laidivo
Berberis lechleriana
Berberis microphylla
Berberis negeriana
Berberis nilghiriensis
Berberis papillosa
Berberis pavoniana
Berberis pectinata
Berberis pindilicensis
Berberis reicheana
Berberis saxorum
Berberis schwerinii
Berberis silvicola
Berberis simonsii
Berberis taronensis
Berberis thunbergii
Berberis verruculosa
Berberis woomungensis
Berberis xanthophloea
[redaktə]Gallery


Berberis gagnepainii three-spined thorn (modified long shoot leaf) with leafy short shoot. Each thorn is 20 mm long.



Berberis verruculosa upper side of shoot above, lower side below.



Berberis gagnepainii flower detail (flowers 7 mm diameter).



Berberis gagnepainii fruit.



Berberis thunbergii shrub.







Berberis aristata from the Himalayas

İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriyalar: Əlifba sırasına görə bitkilərBitki qaralamalarıZirinckimilər
قس انگلیسی
Berberis ( /ˈbɜrbərɪs/ Bér-be-ris),[1] the barberries, is a genus of about 450-500 species of deciduous and evergreen shrubs from 1-5 m tall with thorny shoots, native to the temperate and subtropical regions of Europe, Asia, Africa, North America and South America. They are closely related to the genus Mahonia, which is included within Berberis by some botanists. Species diversity is greatest in South America, Africa and Asia; Europe has a few species, and North America only two.
Contents [hide]
1 The plant
2 Ecology
3 Uses
3.1 Cultivation
3.2 Culinary uses
3.2.1 Calafate
3.2.2 Zereshk
3.3 Medicinal uses
3.4 Other uses
4 Selected species
5 Gallery
6 References
7 See also
8 External links
[edit]The plant

The genus Berberis is characterised by dimorphic shoots, with long shoots which form the structure of the plant, and short shoots only 1-2 mm long. The leaves on long shoots are non-photosynthetic, developed into three-spined thorns 3-30 mm long; the bud in the axil of each thorn-leaf then develops a short shoot with several normal, photosynthetic leaves. These leaves are 1-10 cm long, simple, and either entire, or with spiny margins. Only on young seedlings do leaves develop on the long shoots, with the adult foliage style developing after the young plant is 1-2 years old.
Many deciduous species, such as Berberis thunbergii or B. vulgaris, are noted for their attractive pink or red autumn colour. In some evergreen species from China, such as B. candidula or B. verruculosa), the leaves are brilliant white beneath, a feature valued horticulturally. Some horticultural variants of B. thunbergii have dark red to violet foliage.
The flowers are produced singly or in racemes of up to 20 on a single flower-head. They are yellow or orange, 3-6 mm long, with six sepals and six petals in alternating whorls of three, the sepals usually coloured like the petals. The fruit is a small berry 5-15 mm long, ripening red or dark blue, often with a pink or violet waxy surface bloom; in some species, they may be either long and narrow (like a bar, hence 'barberry'), but are spherical in other species.
[edit]Ecology

Berberis species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species, including a moth, the Mottled Pug.
Berberis vulgaris (European barberry) and Berberis canadensis (American barberry) serve as alternate host species of the wheat rust fungus (Puccinia graminis), a grass-infecting rust fungus that is a serious fungal disease of wheat and related grains. For this reason, cultivation of B. vulgaris is prohibited in many areas, and imports to the United States are forbidden. The North American B. canadensis, native to Appalachia and the Midwest United States, was nearly eradicated for this reason, and is now rarely seen extant, with the most remaining occurrences in the Virginia mountains.
Some Berberis species have become invasive when planted outside of their native ranges, including B. glaucocarpa and B. darwinii in New Zealand (where it is now banned from sale and propagation), and green-leaved B. thunbergii in much of the eastern United States.
[edit]Uses

[edit]Cultivation
Several species of Berberis are popular garden shrubs, grown for such features as ornamental leaves, yellow flowers, or red or blue-black berries. Low-growing Berberis plants are also commonly planted as pedestrian barriers. Taller-growing species are valued for crime prevention; being very dense, viciously spiny shrubs, they make very effective barriers impenetrable to burglars. For this reason they are often planted below potentially vulnerable windows, and used as hedges.
[edit]Culinary uses
The berries are edible, and rich in vitamin C, with a very sharp flavour. The thorny shrubs make harvesting them difficult. Berries are often used in Middle Eastern and European rice pilaf recipes. They are an important food for many small birds, which disperse the seeds in their droppings.
A widely available Ukrainian, Russian, Estonian and Lithuanian candy called Барбарис (Barbaris) is made using extract from the berries, which are commonly pictured on the candy wrappers. Confiture d'épinette was a traditional sweet of Rouen.[2]
[edit]Calafate
Berberis microphylla or the similar Berberis heterophylla (both known as Calafate), and Berberis darwinii (Michay) are two species found in Patagonia in Argentina and Chile. Their edible purple fruits are used for jams and infusions; anyone who tries a berry is said to be certain to return to Patagonia. The calafate and michay are symbols of Patagonia.
[edit]Zereshk
Zereshk (زرشک) is the Persian name for the dried fruit of Berberis vulgaris, which are widely cultivated in Iran. Iran is the largest producer of zereshk and saffron in the world. Zereshk and saffron are produced on the same land and the harvest is at the same time.
The South Khorasan province in Iran is the main area of zereshk and saffron production in the world. Barberry cultivation in Iran is concentrated in the South Khorasan province, especially around Birjand and Qaen. About 85% of production is in Qaen and about 15% in Birjand. According to evidence the cultivation of seedless barberry in South Khorasan goes back to two hundred years ago.[3]
A garden of zereshk is called zereshk-estan.
Zereshk is widely used in cooking, imparting a tart flavor to chicken dishes. It is usually cooked with rice, called zereshk poloRecipe, and provides a nice meal with chicken. Zereshk jamphoto, zereshk juicephoto, and zereshk fruit rolls are also produced in Iran.
In colloquial Persian, zereshk is used as a term for showing dissent or disagreement, similar to the usage of "blowing a raspberry" in English. Although not a vulgar term in that context, it is not used in polite speech.[citation needed]
[edit]Medicinal uses
The dried fruit of berberis vulgaris, generally simply known as Barberry, is used as a herbal medicine. The active ingredients in barberries are thought to be the isoquinolone alkaloids, especially berberine (also found, in higher concentrations, in the traditional Chinese medicine herb Coptis chinensis).
[edit]Other uses
Historically, yellow dye was extracted from the stem, root, and bark.[4]
[edit]Selected species

Europe & Asia, deciduous
Berberis aemulans
Berberis aetnensis
Berberis aggregata
Berberis amurensis
Berberis angulosa
Berberis aristata
Berberis beaniana
Berberis capillaris
Berberis chinensis
Berberis circumserrata
Berberis cretica
Berberis dasystachya
Berberis diaphana
Berberis dictyoneura
Berberis dictyophylla
Berberis dielsiana
Berberis edgeworthiana
Berberis floribunda
Berberis forrestii
Berberis francisci-ferdinandii
Berberis gilgiana
Berberis giraldii
Berberis graminea
Berberis gyalaica
Berberis heteropoda
Berberis hispanica
Berberis jamesiana
Berberis koreana
Berberis lycium
Berberis mitifolia
Berberis morrisonensis
Berberis mucrifolia
Berberis oblonga
Berberis parisepala
Berberis poiretii
Berberis prattii
Berberis sherriffii
Berberis sieboldii
Berberis sikkimensis
Berberis silva-taroucana
Berberis temolaica
Berberis thunbergii
Berberis vernae
Berberis virescens
Berberis virgetorum
Berberis vulgaris
Berberis wilsoniae
Berberis yunnanensis
Berberis zabeliana
Europe & Asia, evergreen
Berberis asiatica
Berberis atrocarpa
Berberis bergmannii
Berberis calliantha
Berberis candidula
Berberis centiflora
Berberis chrysosphaera
Berberis concinna
Berberis coriaria
Berberis coxii
Berberis dumicola
Berberis gagnepainii
Berberis glaucocarpa
Berberis hookeri
Berberis hypokerina
Berberis insignis
Berberis julianae
Berberis kawakamii
Berberis lycioides
Berberis maderensis
Berberis manipuriana
Berberis panlanensis
Berberis potaninii
Berberis pruinosa
Berberis replicata
Berberis sargentiana
Berberis soulieana
Berberis sublevis
Berberis taliensis
Berberis tsangpoensis
Berberis umbellata
Berberis veitchii
Berberis verruculosa
North America, deciduous
Berberis canadensis
Berberis fendleri
South America, deciduous
Berberis cabrerae
Berberis chillanensis
Berberis montana
South America, evergreen
Berberis actinacantha
Berberis buxifolia
Berberis comberi
Berberis corymbosa
Berberis darwinii
Berberis empetrifolia
Berberis hakeoides
Berberis heterophylla
Berberis ilicifolia
Berberis linearifolia
Berberis microphylla
Berberis negeriana
Berberis trigona
Berberis valdiviana
[edit]Gallery


Berberis aggregata, fruits.



Berberis aristata, from the Himalayas



Berberis gagnepainii, with three-spined thorn (modified long shoot leaf) with leafy short shoot. Each thorn is 20 mm long.



Berberis gagnepainii, flower detail (flowers 7 mm diameter).



Berberis gagnepainii, fruit.



Berberis harrisoniana, from southwestern Arizona



Berberis thunbergii, shrub.



Berberis valdiviana, flowers, from Chile (cultivated at Birmingham Botanical Gardens)



Berberis verruculosa, upper side of shoot above, lower side below.



Berberis vulgaris, flowers and foliage, cultivated in Denmark

[edit]References

^ Sunset Western Garden Book, 1995:606–607
^ Alice M. Coats, Garden Shrubs and Their Histories, (1964) 1992, s.v. "Berberis".
^ BARBERRY GROWING IN IRAN,http://www.actahort.org/members/showpdf?booknrarnr=620_21
^ Tomlinson, C., ed. (1866). Tomlinson's Cyclopaedia of Useful Arts. London: Virtue & Co.. Vol I, page 97.
Murrills, Angela (2005-11-24). "Best Eating: Check, please". Straight.com. Retrieved 2007-05-02.
Wilkinson, Bobbie; Tom Wilkinson (2004-08-15). "It's an Adventure in Persian Cuisine at Darya Kabob". The Washington Post. Retrieved 2007-05-02.
Arellano, Gustavo (2004-03-18). "Naan & Kabob". Orange County Weekly. Retrieved 2007-05-02.
Royal New Zealand Institute of horticulture. Berberis glaucocarpa
[edit]See also

Berberine
Zereshk
[edit]External links

Wikimedia Commons has media related to: Berberis
Wikisource has the text of the 1911 Encyclopædia Britannica article Barberry.
[hide] v t e
Genera of Berberidaceae
Achlys Berberis Bongardia Caulophyllum Diphylleia Dysosma Epimedium Gymnospermium Jeffersonia Leontice Mahonia Nandina Podophyllum Ranzania Vancouveria
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: BerberisBerberidaceae generaBerries
قس لهستانی
Berberys, kwaśnica (Berberis L.) – rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych (Berberidaceae Juss.). Należy do nich ok. 450 gatunków. Występują w Eurazji, Ameryce i Afryce. W Polsce rośnie dziko tylko berberys pospolity.
Spis treści [ukryj]
1 Morfologia
2 Systematyka
3 Zastosowanie
4 Przypisy
Morfologia[edytuj]
Gatunkiem typowym jest Berberis vulgaris L.[2].
Liście
Zmodyfikowane liście długopędów to ciernie, w ich kątach wyrastają skupione w wiązki liście i kwiaty. Są pojedyncze, sezonowe lub zimozielone, piłkowane.
Kwiaty
Niewielkie, sześciopłatkowe, jasnożółte, w kwiatostanach. Kwitnie od maja do czerwca.
Owoce
Podłużne jagody, zwykle czerwone. Pojawiają się latem, dojrzewają jesienią.
Systematyka[edytuj]
Pozycja systematyczna wg systemu APG II i APweb
Rodzaj należy do podrodziny Berberidoideae, rodziny berberysowatych (Berberidaceae) zaliczanej do jaskrowców (Ranunculales)[1].
jaskrowce

Eupteleaceae



makowate Papaveraceae




krępieniowate Lardizabalaceae


Circaeasteraceae




miesięcznikowate Menispermaceae


berberysowate

Podophylloideae Eaton



Nandinoideae Heintze


Berberidoideae Kosteletzky




jaskrowate Ranunculaceae






Pozycja w systemie Reveala (1994-1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Ranunculopsida Brongn., podklasa jaskrowe (Ranunculidae Takht. ex Reveal), nadrząd Ranunculanae Takht. ex Reveal, rząd berberysowce (Berberidales Dumort.), rodzina berberysowate (Berberidaceae Juss.), podrodzina Berberoideae Kostel., plemię Berberideae Rchb., rodzaj berberys (Berberis L.)[3].
Gatunki (wybór)[4]
berberys amurski (Berberis amurensis Rupr.)
berberys bażynolistny (Berberis empetrifolia Lam. Ex Poir)
berberys bukszpanolistny (Berberis buxifolia Lam.)
berberys chiński (Berberis chinensis Poir.)
berberys chitria (Berberis chitria Bush.-Ham.)
berberys Chopina (Berberis ×chopinii Seneta)
berberys Darwina (Berberis darwinii Hook.)
berberys Gagnepaina (Berberis gagnepainii C.K.Schneid.)
berberys gruczołkowaty, b. brodawkowaty (Berberis verruculosa Hemsl. et E.H.Wilson)
berberys Julianny (Berberis julianae C.K.Schneid)
berberys kanadyjski (Berberis canadensis Mill.)
berberys kaszmirski (Berberis lycium Royle)
berberys koreański (Berberis koreana Palib.)
berberys oszroniony (Berberis pruinosa Franch)
berberys ottawski (Berberis ×ottawensis C.K.Schneid.)
berberys pospolity (Berberis vulgaris L.)
berberys sinawy (Berberis candidula C.K. Shneid
berberys Thunberga (Berberis thunbergii DC.)
berberys Veitcha (Berberis veitchii C.K. Schneid)
berberys wąskolistny (Berberis ×stenophylla Lindl.)
berberys wiązkowy (Berberis aggregata C.K.Schneid.)
berberys Wilsonowej, b. Wilsona (Berberis wilsoniae Hemsl. et E.H.Wilson)
Zastosowanie[edytuj]
Roślina ozdobna – sadzona w parkach i na skwerach. Wczesną wiosną czerwono ulistnione krzewy odcinają się od świeżej zieleni.
Owoce zimą stanowią cenne pożywienie dla ptaków.
Przypisy

↑ 1,0 1,1 Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-07-09].
قس فرانسه
Le genre Berberis regroupe environ 450 à 500 espèces d'arbustes épineux à feuilles caduques et à feuilles persistantes de 1 à 5 m de hauteur, originaire des régions tempérées et subtropicales d'Europe, d'Asie, d'Afrique, et d'Amérique. Ils sont étroitement liés au genre Mahonia (qui est parfois inclus dans le genre Berberis à cause des hybrides X mahoberberis).


Berberis de bonne taille
Quelques espèces[modifier]

Berberis aetnensis
Berberis aggregata
Berberis agricola
Berberis amoena
Berberis amplectens
Berberis angulosa
Berberis approximata
Berberis aquifolium - Mahonia à feuilles de houx
Berberis bealei
Berberis brachypoda Maxim.
Berberis brachystachys
Berberis buchananii
Berberis buxifolia - Berbéris à feuilles de buis
Berberis calliantha
Berberis campylotropa
Berberis canadensis Mill.
Berberis chrysosphaera
Berberis concinna
Berberis darwinii Hook.
Berberis dictyophylla
Berberis dictyota
Berberis elliotii
Berberis erythrocloda
Berberis everestiana
Berberis fendleri Gray
Berberis franchetiana
Berberis francisci-ferdinandi
Berberis fremontii
Berberis gacschkeana
Berberis gagnepainii C.K.Schneid.
Berberis gilungensis
Berberis griffithiana
Berberis gyalaica
Berberis haematocarpa
Berberis harrisoniana Kearney et Peebles
Berberis hemsleyana
Berberis hobsonii
Berberis humido-umbrosa
Berberis hypericifolia
Berberis ignorata
Berberis incrassata
Berberis jamesiana
Berberis johannis
Berberis julianae C.K.Schneid.
Berberis karkaralensis
Berberis kartanica
Berberis kongboensis
Berberis koreana
Berberis leptopoda
Berberis linearifolia
Berberis longispina
Berberis ludlowii
Berberis minutiflora
Berberis multicaulis
Berberis multiserrata
Berberis negeriana
Berberis nervosa
Berberis nevinii
Berberis nullinervis
Berberis obovatifolia
Berberis ×ottawensis Schneid.
Berberis parapruinosa
Berberis pinnata Lag.
Berberis piperiana
Berberis platyphylla
Berberis polyantha
Berberis pruinosa
Berberis pulangensis
Berberis pumila
Berberis racemulosa
Berberis repens
Berberis sabulicola
Berberis sherriffii
Berberis sikkimensis
Berberis x stenophylla Lindl.
Berberis stiebritziana
Berberis swaseyi
Berberis taronensis
Berberis taylorii
Berberis temolaica
Berberis thunbergii - berbéris de Thunberg
Berberis trichiata
Berberis trifoliolata
Berberis trigona
Berberis tsangpoensis
Berberis tsarica
Berberis tsarongensis
Berberis ulicina
Berberis umbratica
Berberis valdiviana
Berberis vernae
Berberis vinifera
Berberis virescens
Berberis vulgaris L. - épine-vinette
Berberis wilcoxii Kearney
Berberis wilsoniae Hemsl.
Berberis xanthophlaea
Berberis zayulana
Liens externes[modifier]

Sur les autres projets Wikimedia :
Berbéris, sur Wikimedia Commons
Référence Flora of North America : Berberis (en)
Référence Tela Botanica (France métro) : Berberis (fr)
Référence ITIS : Berberis L. (fr) (+ version anglaise (en))
Référence NCBI : Berberis (en)
Référence GRIN : genre Berberis L. (en)
Portail de la botanique
Catégories : Flore (nom vernaculaire)Berberidaceae
↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-22].
↑ Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Berberis (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-01-22].
↑ Berberys. [dostęp 2009-03-03].
Kategoria: Berberysowate
قس آلمانی
Die Berberitzen (Berberis) sind eine Pflanzengattung aus der Familie der Berberitzengewächse (Berberidaceae). Bei manchen Autoren werden auch die Arten der Gattung Mahonien (Mahonia) zur Gattung Berberis gezählt. Berberitzen gehören mit 400 bis 600 Arten zu den artenreichsten Gehölzgattungen überhaupt.
Inhaltsverzeichnis [Verbergen]
1 Beschreibung
2 Verbreitung
3 Systematik
4 Nutzung
5 Quellen
5.1 Literatur
5.2 Einzelnachweise
6 Weblinks
Beschreibung [Bearbeiten]

Berberis-Arten sind immergrüne oder laubabwerfende Sträucher, selten kleine Bäume.
Die Innenseite der Rinde und das Holz sind gelb. Die Zweige sind stielrund, kantig oder gefurcht. Berberitzen sind dornig, die Dornen sind ein- bis fünfteilig. Die Dornen an den Langtrieben sind umgewandelte Blätter (Blattdornen), in deren Achseln sich an Kurztrieben die büschelig angeordneten eigentlichen Laubblätter entwickeln. Die wechselständigen und einfachen Laubblätter sind oft mit wachsartigem Reif überzogen, an den Rändern gezähnt und meist gestielt.
Die Blütenstände sind sehr unterschiedlich aufgebaut, selten stehen die Blüten einzeln. Die zwittrigen Blüten sind dreizählig, hellgelb bis gelborange. Kelchblätter sind meist sechs, selten drei oder neun vorhanden. Kronblätter und Staubblätter gibt es sechs in jeder Blüte, die Kronblätter sind manchmal kleiner als die kronblattähnlichen Kelchblätter. Am Grund der Kronblätter stehen je zwei Nektarien. Bei einer Berührung der Staubblatt-Innenseiten klappen die Staubblätter nach innen zur Narbe und bedecken die Blütenbesucher mit Pollen. Der Fruchtknoten ist oberständig, die Narbe sitzend oder auf einem kurzen Griffel.
Immergrüne Berberitzen haben zumeist schwarze, sommergrüne (laubabwerfende) Arten hingegen eher rote Beeren. Alle Pflanzenteile, bis auf die reifen Beeren, sind mehr oder weniger giftig. Der Hauptwirkstoff ist dabei das Alkaloid Berberin, das in der Volksmedizin als Heilmittel verwendet wird.
Verbreitung [Bearbeiten]

Die Gattung Berberis besitzt ein disjunktes Areal. Die meisten Arten sind im gemäßigten Ostasien und im Himalaya verbreitet. Auch in den südamerikanischen Anden gibt es zahlreiche Arten. In Europa sind nur zwei bis vier Arten heimisch.
In der Natur sind Berberitzen oft Pionierpflanzen.


Knäuelfrüchtige Berberitze (Berberis aggregata)


Kanadische Berberitze (Berberis canadensis)


Darwins Berberitze
(Berberis darwinii)


Krähenbeerblättrige Berberitze (Berberis empetrifolia)


Gagnepains Berberitze
(Berberis gagnepainii)


Berberis jaeschkeana


Julianes Berberitze
(Berberis julianae)


Schmalblättrige Berberitze (Berberis × stenophylla)


Thunberg-Berberitze
(Berberis thunbergii)


Berberis trifoliolata


Linearblättrige Berberitze (Berberis trigona)


Warzige Berberitze
(Berberis verruculosa)
Systematik [Bearbeiten]

Viele Arten bilden Naturhybriden. In der überaus artenreichen Gattung Berberis sind 400 bis 600 Arten beschrieben (alleine über 200 Arten in der chinesischen Flora). Hier eine Auswahl:
Europäische Arten[1]
Berberis aetnensis
Kretische Berberitze (Berberis cretica)
Berberis hispanica
Gewöhnliche Berberitze, Sauerdorn (Berberis vulgaris)
Außereuropäische Arten
Berberis actinacantha
Knäuelfrüchtige Berberitze (Berberis aggregata)
Amur-Berberitze (Berberis amurensis)
Kantige Berberitze (Berberis angulosa)
Begrannte Berberitze (Berberis aristata)
Berberis asiatica
Schwarzfrüchtige Berberitze (Berberis atrocarpa)
Berberis beaniana
Bergmanns Berberitze (Berberis bergmanniae)
Kurzstielige Berberitze (Berberis brachypoda)
Bretschneiders Berberitze (Berberis bretschneideri)
Schönblühende Berberitze (Berberis calliantha)
Kanadische Berberitze (Berberis canadensis)
Schneeige Berberitze (Berberis candidula)
Berberis caroli
Berberis chilensis
Berberis chillanensis
Berberis chinensis
Berberis chitria
Berberis circumserrata
Berberis comberi
Gefällige Berberitze (Berberis concinna)
Berberis congestiflora
Berberis corymbosa
Cox Berberitze (Berberis coxii)
Darwins Berberitze (Berberis darwinii)
Durchsichtige Berberitze (Berberis diaphana)
Netzblättrige Berberitze (Berberis dictyophylla)
Berberis dielsiana
Berberis edgeworthiana
Krähenbeerblättrige Berberitze (Berberis empetrifolia)
Franz-Ferdinand-Berberitze (Berberis francisci-ferdinandii)
Gagnepains Berberitze (Berberis gagnepainii)
Berberis georgei
Berberis gilgiana
Berberis giraldii
Berberis glomerata
Berberis grevilleana
Berberis henryana
Berberis heteropoda
Hookers Berberitze (Berberis hookeri)
Berberis horrida
Silberne Berberitze (Berberis hypokerina)
Berberis ilicifolia
Berberis jaeschkeana
Berberis jamesiana
Julianes Berberitze (Berberis julianae)
Taiwan-Berberitze (Berberis kawakamii)
Koreanische Berberitze (Berberis koreana)
Berberis lempergiana
Berberis litoralis
Himalaya-Berberitze (Berberis lycium)
Berberis manipurana
Berberis masafuerana
Buchsblättrige Berberitze (Berberis microphylla)
Berberis mitifolia
Berberis montana
Mount Morrison-Berberitze (Berberis morrisonensis)
Berberis negeriana
Berberis oblonga
Berberis orthobothrys
Berberis panlanensis
Berberis parvifolia
Poirets Berberitze (Berberis poirettii)
Berberis prattii
Bereifte Berberitze (Berberis pruinosa)
Berberis replicata
Berberis rotundifolia
Berberis sanguinea
Sargents Berberitze (Berberis sargentiana)
Berberis serratodentata
Sherriffs Berberitze (Berberis sherriffii)
Berberis sibirica
Berberis sieboldii
Berberis temolaica
Thunberg-Berberitze (Berberis thunbergii)
Berberis tischleri
Linearblättrige Berberitze (Berberis trigona)
Berberis tsangpoensis
Valdivia-Berberitze (Berberis valdiviana)
Veitchs Berberitze (Berberis veitchii)
Vernas Berberitze (Berberis vernae)
Warzige Berberitze (Berberis verruculosa)
Berberis virescens
Wilsons Berberitze (Berberis wilsoniae)
Berberis yunnanensis
Hybriden
Berberis × bristolensis
Scharlachrote Berberitze (Berberis ×carminea)
Frikarts Berberitze (Berberis ×frikartii)
Berberis × hybrido-gagnepainii
Berberis × interposita
Lolog-Berberitze (Berberis ×lologensis)
Berberis ×media
Berberis ×mentorensis
Berberis ×ottawensis
Berberis ×rubrostilla
Schmalblättrige Berberitze (Berberis ×stenophylla)
Nutzung [Bearbeiten]

Berberitzen werden vielfach als Ziergehölze in Gärten und Parks angepflanzt. Viele Arten lassen sich auch als Hecken ziehen. Es gibt viele Zuchtformen.
Die Beeren finden zum Beispiel in der persischen Küche (Berberitzenreis) zur Verfeinerung von Speisen Verwendung. Der Geschmack ist leicht säuerlich.
Im Handel gibt es getrocknete Berberitzen-Früchte (Beeren) zum Verzehr, die über einen sehr hohen Vitamin-C-Gehalt verfügen.
Einige Arten werden medizinisch genutzt.[2]
Quellen [Bearbeiten]

Alan T. Whittemore: Berberis. In: Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 3: Magnoliidae and Hamamelidae. Oxford University Press, New York u.a. 1997, ISBN 0-19-511246-6. (online) (Abschnitt Beschreibung)
Junsheng Ying & Ying Tsun-shen: Berberis. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 19: Cucurbitaceae through Valerianaceae, with Annonaceae and Berberidaceae. Science Press, Missouri Botanical Garden Press, Beijing, Saint Louis 2011, ISBN 978-1-935641-04-9, S. 715–771. (online) (Abschnitt Beschreibung und Systematik)
Eintrag bei GRIN - Taxonomy for Plants.
Literatur [Bearbeiten]
Jost Fitschen (Begr.), Franz H. Meyer: Gehölzflora. 11. erw. und korrig. Auflage, Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2002, ISBN 3-494-01268-7.
Robert Zander (Begr.), Walter Erhardt, Erich Götz, Nils Bödeker, Siegmund Seybold: Handwörterbuch der Pflanzennamen. 17. Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart 2002, ISBN 3-8001-3573-6.
John Kelly, John Hillier: The Hillier Bäume & Sträucher. Thalacker-Medien, Braunschweig 1997, ISBN 3-87815-086-5.
Andreas Roloff, Andreas Bärtels: Flora der Gehölze. 2. Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2006, ISBN 3-8001-4832-3.
Christopher Brickell, The Royal Horticultural Society (Hrsg.): Die große Pflanzenenzyklopädie. A bis Z. Dorling Kindersley, Starnberg 2004, ISBN 3-8310-0657-1.
Leslie R. Landrum: Revision of Berberis (Berberidaceae) in Chile and Adjacent Southern Argentina. In Annals of the Missouri Botanical Garden Band 86, Nr. 4, 1999, S. 793–834 (online).
Einzelnachweise [Bearbeiten]
↑ Werner Greuter, Hervé-Maurice Burdet, Guy Long (Hrsg.): Med-Checklist. A critical inventory of vascular plants of the circum-mediterranean countries. Vol. 1 (Pteridophyta (ed. 2), Gymnospermae, Dicotyledones (Acanthaceae–Cneoraceae)). Conservatoire et Jardin Botanique, Genève 1984, ISBN 2-8277-0151-0. (online).
↑ Die Arten bei Plants for A Future. (engl.)
Weblinks [Bearbeiten]

Commons: Berberitzen (Berberis) – Album mit Bildern und/oder Videos und Audiodateien
Kategorie: Berberitzengewächse
قس کردی
Zerîşk (Berberis) navê çîneke riwekên devî yên famîleya zerîşkan (Berberidaceae) e. Navê xwe daye famîleyê jî. Pirranî heşînî ne. Komekê wan pelweş û hin jî dar in. 400 heya 600 cureyên vê çînê hene. Bi taybetî li rojhilatê Asya û Hîmalayayan tên dîtin.
Hin riweknas çîna mahonîyan (tirîgezne, tiriyên nexweşiya gezneyê) li ser zerîşkan dijimêrin. Li Kurdistanê çend cureyên zerîşkê digihên nayê zanîn. Di bijîşkiya gelêrî ya kurd de, ji tirîgezneyê (mahonî) dermanê gezne, bîrovê tê çêkirin. Çaya wê bi pakijkirina xwînê, gîretî, êşa cegerê bikêr e.
Fêkiyên hin cureyan di xwarinan de tên bikaranîn. Pêjgeha Îranê û pêjgeha hindî gellek jê sûdê werdigirin.
[biguherîne]Sîstematîk

Li vir tenê hin cureyên zerîşkê hatine rêzkirin:
Zerîşkên Ewropayê
Berberis aetnensis
Zerîşka Kretayê (Berberis cretica)
Berberis hispanica
Zerîşka bejî (Berberis vulgaris)
Derveyî Ewropa
Berberis actinacantha
Zerîşka fêkîholîk (Berberis aggregata)
Zerîşka Amurê (Berberis amurensis)
Zerîşka dorbikenar (Berberis angulosa)
Zerîşka hindî (Berberis aristata)
Zerîşka Asyayê (Berberis asiatica)
Zerîşka fêkîreş (Berberis atrocarpa)
Berberis beaniana
Zerîşka Bergmann (Berberis bergmanniae)
Zerîşka kurt (Berberis brachypoda)
Zerîşka Bretschneider (Berberis bretschneideri)
Zerîşka kulîlkbedew (Berberis calliantha)
Zerîşka kanadayî (Berberis canadensis)
Zerîşka berfî (Berberis candidula)
Berberis caroli
Berberis chilensis
Berberis chillanensis
Berberis chinensis
Berberis chitria
Berberis circumserrata
Berberis comberi
Zerîşka şîrîn (Berberis concinna)
Berberis congestiflora
Berberis corymbosa
Zerîşka Cox (Berberis coxii)
Zerîşka Darwin (Berberis darwinii)
Zerîşka şefaf (Berberis diaphana)
Zerîşka peltorî (Berberis dictyophylla)
Berberis dielsiana
Berberis edgeworthiana
Berberis empetrifolia
Zerîşka Franz-Ferdinand (Berberis francisci-ferdinandii)
Zerîşka Gagnepain (Berberis gagnepainii)
Berberis georgei
Berberis gilgiana
Berberis giraldii
Berberis glomerata
Berberis grevilleana
Berberis henryana
Berberis heteropoda
Zerîşka Hooker (Berberis hookeri)
Berberis horrida
Zerîşka zîvî (Berberis hypokerina)
Berberis ilicifolia
Berberis jaeschkeana
Berberis jamesiana
Zerîşka Juliane (Berberis julianae)
Zerîşka Taywanê (Berberis kawakamii)
Zerîşka korêyî (Berberis koreana)
Berberis lempergiana
Berberis litoralis
Zerîşka Hîmalayayan (Berberis lycium)
Berberis manipurana
Berberis masafuerana
Zerîşka pelkaxez (Berberis microphylla)
Berberis mitifolia
Berberis montana
Zerîşka Mount Morrison (Berberis morrisonensis)
Berberis negeriana
Berberis oblonga
Berberis orthobothrys
Berberis panlanensis
Berberis parvifolia
Zerîşka Poiret (Berberis poirettii)
Berberis prattii
Zerîşka cemedî (Berberis pruinosa)
Berberis replicata
Berberis rotundifolia
Berberis sanguinea
Zerîşka Sargent (Berberis sargentiana)
Berberis serratodentata
Zerîşka Sherriff (Berberis sherriffii)
Berberis sibirica
Berberis sieboldii
Berberis temolaica
Zerîşka Thunberg (Berberis thunbergii)
Berberis tischleri
Zerîşka pelxêzkî (Berberis trigona)
Berberis tsangpoensis
Zerîşka Valdivia (Berberis valdiviana)
Zerîşka Veitchs (Berberis veitchii)
Zerîşka Verna (Berberis vernae)
Zerîşka balûgî (Berberis verruculosa)
Berberis virescens
Zerîşka Wilson (Berberis wilsoniae)
Berberis yunnanensis
[biguherîne]Çavkanî

Alan T. Whittemore: Berberis. Di: (online) (almanî)
Junsheng Ying & Ying Tsun-shen: Berberis. Di: (online) (ne bi kurdî ye)
Eintrag bei GRIN - Taxonomy for Plants.
[biguherîne]Zêdetir agahî
Jost Fitschen (Begr.), Franz H. Meyer: Gehölzflora. 11. erw. und korrig. Auflage, Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2002, ISBN 3-494-01268-7.
John Kelly, John Hillier: The Hillier Bäume & Sträucher. Thalacker-Medien, Braunschweig 1997, ISBN 3-87815-086-5.
Christopher Brickell, The Royal Horticultural Society (Hrsg.): Die große Pflanzenenzyklopädie. A bis Z. Dorling Kindersley, Starnberg 2004, ISBN 3-8310-0657-1.
Leslie R. Landrum: Revision of Berberis (Berberidaceae) in Chile and Adjacent Southern Argentina. In Annals of the Missouri Botanical Garden Band 86, Nr. 4, 1999, S. 793–834 (online).
Kategorî: Famîleya zerîşkan
قس
Барбары́с (па-лацінску: Berberis) — род кветкавых раслін сямейства барбарысавых.
У Беларусі дзікарослы барбарыс звычайны (Berberis vulgaris), расце на схілах у далінах рэк, на ўзлесках, у светлых лясах і хмызняках). Лістападны калючы куст вышынёй да 2 м з рабрыстымі прамастойнымі або дугападобнымі парасткамі. Кветкі жоўтыя, духмяныя, у павіслых гронках. Плады ягадападобныя, ярка-чырвоныя, падоўжаныя, сабраныя ў гронкі, збіраюць у верасні – кастрычніку. Народныя назвы кіслец, кіслянка — плады маюць вельмі кіслы смак. Багатыя вітамінамі C (до 53 мг%) і K, цукрамі (да 7 %), кіслотамі (яблычнай, лімоннай, вінна-кіслай — да 7,5 %). Таксама ўтрымліваюць флаваноіды, дубільныя рэчывы, пектыны, крыху алкалоідаў.
Раней барбарыс шырока выкарыстоўваўся ў беларускай шляхецкай кулінарыі. Яго сушылі, гатавалі варэнне (гронкамі ці асобнымі ягадамі) ў цукры і ў мёдзе, жэле. Салёны барбарыс нарыхтоўвалі позняй восенню і ўжывалі потым як гарнір, а таксама гатавалі з яго пікулі і салаты. У сусветнай кулінарыі найбольш вядомыя жэле, мармелады і джэмы з барбарысу (асабліва славутыя ў Францыі), кісялі, наліўкі і лікёры; выкарыстоўваецца таксама і лісце барбарысу, якое надаецца на салаты. На Каўказе з барбарысу гатуюць вострыя прыправы да мясных страў. У карэйскай і японскай кулінарыі папулярны блізкі сваяк барбарысу звычайнага, Berberis thunbergii.

Артыкул створаны з дапамогай матэрыялаў з: Алесь Белы, праект «Наша Ежа»
[рэдагаваць]Вонкавыя спасылкі

Барбарыс — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Барбарыс
Катэгорыі: Праект Наша ЕжаЯгады