آلوه
نویسه گردانی:
ʼALWH
آلوه : عقاب (فرهنگ رشیدی، فرهنگ جهانگیری)
در پارسی به عقاب آلُه یا آلوه گفته می شود. ریشه این واژه در پارسی میانه āluh است.
در نامه پهلوی کارنامک ارتخشیر پاپکان (کارنامه اردشیر بابکان) در بخش ۱۴ بند ۱۲ آلوه به معنی عقاب بکار رفته‌است.
واژه های همانند
۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۵ ثانیه
آلوه . (اِ) آلُه ْ. عقاب .
الوه . [ اَ ] (اِ) عقاب (پرنده ) : ابراهیم چهار مرغ بگرفت گویندکه یکی کلنگ بود، دوم الوه ۞ ... (تاریخ بلعمی ). رجوع به اله و آله و له ...
الوة. [ اَل ْ وَ ] (ع اِ) درخت عود.(قطر المحیط) (دزی ج 1 ص 35). رجوع به اُلُوَّة شود.
الوة. [ اَ ل ُوْ وَ ] (ع اِ) چوب عود که بدان بخور کنند. ج ، اَلاویَة. (مهذب الاسماء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بضم اول نیز بهمین ...
الوة. [ اُ ل ُوْ وَ ] (ع اِ) اَلُوَّة چوب عود که بدان بخور کنند. ج ، اَلاویَة. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). اِلیَّة. اَلُوّ. (المنجد). در م...
الوة. [ اَل ْ / اِل ْ / اُل ْ وَ ] (ع اِ) سوگند. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (قطر المحیط).
الوة. [ اَل ْ وَ ] (اِخ ) شهری است . ابن مقبل گوید:یکادان بین الدونکین و الوةو ذات القتاد السمر ینسلخان .(از معجم البلدان ).