فریدون

فریدون [ به کسر: «ف» و «ر» ] نام پارسی (فرهنگ پهلوی)؛ مذکر - ظلم ستیز و دشمن شکن، دلاورِ رهایی بخش - شهریار دادگر پارسی - آفریننده، خلاق، مبدع و قانونگزار - فرهومند و ستودنی، نجیب و آزاده، خجسته و پیروز، نیک منظر و نیکو گهر - فراز و رشید و توانمند - از قهرمانان اسطوره ای شاهنامه که ایران را از بیداد هزار ساله ضحاک رهایی داد - سومین پسر، نژاده و والاگهر، فراز کننده تبار خاندان - آنکه دارای قد بلند، سینه ستبر، میان باریک و نگاه درخشان باشد و زیبندۀ دیهیم و گاه - آنکه در راه داد و راستی تیغ برکشد - از یاریگران و سرداران اهورامزدا و از بنیاد گذاران شهریاری نیک - کودکی که بسیار بیش از سن و سال خود، دانش و فرهنگ و ادب آموخته باشد