آتش
نویسه گردانی:
ʼATŠ
آتش .[ ت َ ] (اِخ ) تخلص شاعری فارسی از متأخرین که اصل وی از حِلّه و مسکنش فریدن اصفهان بوده و در تذکره هابه نام آتش اصفهانی یاد شده است . و نام اصلی او را ذکر نکرده اند. تخلص خواجه علی حیدر شاعر هندوستانی که به فارسی و اردو شعر میگفته و بهر دو زبان دیوان اشعار داشته و در سال 1263 هَ . ق . وفات یافته است .
واژه های همانند
۱۳۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
عاطش . [ طِ ] (ع ص ) آنکه تشنه بود. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
اتش بیک . [ ] (اِخ ) محلی در مغرب میانه ٔ آذربایجان .