بسر
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        BSR
    
							
    
								
        بسر. [ ب ُ ] (اِخ ) ابن  ابی بسر مازنی . پدر عبداﷲبن  بسر از بنی  مازن بن  منصوربن  عکرمه . در صحیح  مسلم  نام  وی  در ضمن  حدیثی  که  از عبداﷲبن  بسر پسر وی  نقل  شده ، آمده  است . او دو پسر و دخترش  صحبت  حضرت  رسول  (ص ) را درک  کرده اند. (از الاصابة باختصار). و رجوع  به  الاصابة ج  1 ص 153 و قاموس الاعلام  ترکی  ج  2 شود.
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۹۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        گل بسر. [ گ ُ ب ِ س َ ] (ص  مرکب ) آنکه  یا آنچه  گل  بر سر دارد.  ||  وصفی  است  خیار را از آن  رو که  خیار پس  از روییدن  تا مدتی  گل  آن  بر سرش با...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        لک بسر. [ ل َ ب ُ ] (ع  اِ مرکب ) نوعی  صمغ. (ذیل  قوامیس  العرب  دُزی  در کلمه ٔ لک ). رجوع  به  لک البسر شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        بسر خود. [ ب ِ س َ رِ خ ُ ] (ق  مرکب ) بسر خویش . بمعنی  بر سر خود. (آنندراج ). رجوع  به  بر سر خود و بسر خویش  شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        بسر زدن . [ ب ِ س َ زَ دَ ] (مص  مرکب ) و بسر کردن . بسر بردن . بآخر رسانیدن  چیزی  را. (آنندراج ).  ||  با دست  روی  سر زدن  در موقع پریشانی  و بدبخت...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        بسر شدن . [ ب ِ س َ ش ُ دَ ] (مص  مرکب ) آخر شدن . (غیاث ). کنایه  از آخر شدن . (آنندراج ). بسر رسیدن . (آنندراج ). بپایان  آمدن  : از تو همی  بسر نشو...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        جان بسر. [ جام ْ ب ِ س َ ] (ص  مرکب ) سخت  مضطرب . بی قرار، چنانکه  بیمار هنگام  مرگ . مشرف  بمرگ  : گر انیس  لانه ای  ای  جان بسردر کمین  لا چرایی  م...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        خاک بسر. [ ب ِ س َ ] (ص  مرکب ) رجوع  به  خاک برسر شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        بسر کردن . [ ب ِس َ ک َ دَ ] (مص  مرکب ). بسر بردن . (آنندراج ). به  آخررسانیدن  چیزی  را. رجوع  به  سر کردن  شود : نه  یاررا ز غم  خود خبر توانم  کرد...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        بسر رفتن . [ ب ِ س َ رَ ت َ ] (مص  مرکب ) بسر افتادن . (آنندراج ).  ||  لبریز شدن  دیگ  جوشان . بجوش  آمدن  و از سر ریختن  آب  در ظرف  غذا. به  غلیان ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        بسر خویش . [ ب ِ س َ رِ خیش  ] (ق  مرکب ) بسر خود. باستقلال  خود. (شرفنامه ٔ منیری ). بر سر خویش . (مؤید الفضلاء) (آنندراج ). رجوع  به  بر سر خویش  و...