عبل
نویسه گردانی:
ʽBL
عبل . [ ع َ ب َ ] (ع اِ) هر برگ تافته بی پهن (نگسترده ) باریک مانند برگ گز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). درخت ارطی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || برگ درخت ارطی که سخت و صالح گردد که به وی دباغت کرده شود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). برگ باریک دراز باشد یا کوتاه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). الورق الدقیق . (اقرب الموارد). || برگ از درخت ریخته . || برگ نو درآمده . (از لغات اضداد است ). (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ، أعبال .
واژه های همانند
۲۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
عبل . [ ع َ ب ِ ] (ع ص ) درشت و سطبر و سپید از سنگ و جز آن . (منتهی الارب ). سطبر. (اقرب الموارد).
عبل . [ ع َ ] (ع ص ) کلان و سطبر از هر چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سطبر از هر چیزی . یقال : رجل عبل الذراعین ؛ أی ضخمها و فرس عبل الشوی...
عبل . [ ع َ ] (ع مص ) فروریختن برگ درخت . || پیکان پهن نهادن تیر را. || رد کردن چیزی را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || ب...
آبل . [ ب ِ ] (اِخ ) نام دیهی بدمشق . || دیهی بحمص . || موضعی نزدیک اردن .
آبل . [ ب ِ ] (ع ص ) استاد و دانا بچرانیدن شتر.
ابل . [ اَ ب ِ ] (اِ) قاقله ٔ صغار. هیل که در طعام کنند. هال . هل . قردامومن ۞ .
ابل . [ اَ ب ِ ] (ع ص ) فربه . || دانا بکار شتر. آنکه استاد باشد در شترداری .
ابل . [ اَ ب َ ] (ع اِمص ) گرانی و ناگواری طعام .
ابل . [ اُ ب ُ ] (ع اِ) گیاهی است که بار دیگر از گیاه ِ بریده یا چریده رسته باشد. || ج ِ ابیل . || (اِخ ) نام موضعی است .
ابل . [ اُب ْ ب َ ] (ع ص ) ابل ابل ؛ شتران رهاشده که کسی به آنها دست نرساند و متعرض احوال آنها نبود.