خز

[ خَ ] در گویش عامیانه: تکراری، از مد افتاده، کهنه، شیء یا فردی که [دیگر] دارای جذابیت نیست.
در اصطلاح امروزی، به چیز تکراری یا چیزی که بیش از حد از آن استفاده می‌شود، خز می‌گویند.

مثال:
فلانی آدم خزیه.
این لباس خیلی خز شده.
دیگه مدرسه رفتن هم خز شد.
عجب کار خزیه درس خوندن.

گاهی به آن پسوند «خیر» (بر وزن قیر) اضافه می‌شود، برای تاکید بیشتر: «خز و خیر».

خز کردن: از جذابیت، تازگی و مد بودن انداختن. از خاص یا اختصاصی بودن در آوردن.

مثال: فلانی فلان جا رو خز کرده.


خز شدن: از نظر افتادن، کهنه و تکراری شدن.