بوصیر

بوصیر. ا. ع. . بوسیر
تیره: اسکروفولاریاسه
نام انگلیسی: Mullein -Candlewick plant --feltwort - Flannel plant - torches
نام های فارسی : بوسیر - علف خرگوش، گل خرگوشک، گل ماهور ، علف ماهور ، قلومس ، گوش خرس (به خاطر شباهتش با گوش خرس و خرگوش ) ، اسود ، اسود الورق ،فلومس اسود، بنگ سفید
بوصیر گیاهی است بوته ایی با طول عمر دو سال از راسته ی دو لپه ایی ها و به ارتفاع رشدی صد و شصت سانتیمتر ، گلهای آن به رنگ زرد ، حنایی و سفید و در انواع مختلف همراه با تار و کرک دیده شده است.
بوصیر بیشتر در مناطق کوهستانی و سرد می روید . در مناطق آذربایجان شرقی ، غربی ، چهار محال ،مرکزی ، کردستان ،کرمانشاه و ارتفاعات اورامان در ایران می روید.
در قرن نوزدهم در زبان انگلیسی ، تنها بیش از 40 نام متفاوت رایج بوده است. بعضی از نام های عجیب و غریب این گیاه عبارتند از Hig candlewick ،Bullicks lungwort ، Adamsrod ، Hare’s-beard و Ice-leaf . نام های عامیانه گیاه با توجه به کرک داشتن عبارت است از : Wooly ، velvet یا Bland Mullein (17,13)، Beggar’s ،Moses ،Poor Man’s ، Our Lady’s یا Old Man’s Blanket و Feltwort
بوصیر را در غرب میانی ایالات متحده از جمله تکزاس، کلرادو، نیومکزیکو و آریزونا بوصیر را بیشتر به نام کاغذ توالت کابوی می شناسند. بعضی از نام های گیاه به اندازه و شکل گیاه اشاره داردShepherd’s Club(s) ، Staff یا Aaron’s Rod ( که در گیاهان دیگر دارای گل آذین زرد و طویل مشترک است) و مجموعه ای دیگر از نام ها مانند X’s Rod و X’S staff . نام Mullein Dock یا Velvet نیز ثبت شده است و dock نامی بریتانیایی بوصیر است که برای تمام گیاهان دارای برگ پهن به کار می رود. نام فارسی این گیاه را بوصیر و بوسیر می گویند و در بعضی مناطق ایران علف خرگوش، گل خرگوشک، گل ماهور و علف ماهور نامیده می شود و در کتب طب سنتی با نام های بوصیر،؛ قُلومُوس و آذان الدب ذکر شده است.
فواید بوصیر خواص بوصیر
دانه های بوصیر دارای ماده مخدر بوده و سبب افزایش میل جنسی می گردند.
در درمان آسم و نرم کردن سینه زنان ، برگ در آب جوشیده بوصیر مفید است.
برای درمان اسهال ، پودر ریشه بوصیر را با سرکه مخلوط نموده و هر روز میل نمایید.
دم کرده برگ آن ضد ورم است.
ضد سرماخوردگی و ناراحتی های تنفسی است.
مضرات بوصیر
تخم های بوصیر سمی است و ممکن است مصرف آن سبب مسمومیت شود.
مصرف فرآورده های بوصیر در زنان باردار و شیرده ممنوع بوده و برای دیگر افراد در حد مجاز و زیر نظر پزشک معالج مجاز است.