ذات
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ḎʼT
    
							
    
								
        ذات یا زات در زبان اوستایی پایه ریزی شده و با گذشت زمان در زبان های ترکی ، هندی اروپایی و سامی نیز وارد شده است. در زبان کهن اوستایی زات یا زاتا در معنی درون و یا سرچشمه ی ذات بکار می رفت. بنابراین ، با وجود اینکه از سوی اعراب با دیکته ی عربی استفاده می شد و به زور جنگ دوباره به سرزمین زادگاهش ارسال شده ، با کشف این واقعیت در ریشه زات ، جای دارد به بازگشت ان به ایران ما به آن خوش آمد گفت... زات مزداد همان نقطه ی درون همه ی ماست که حافظ به خال تشبیه کرده...
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۳۳۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۷ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الشعاع . [ تُش ْ ش ُ ](ع  اِ مرکب ) یکی  از آلات  رصد است  :  و آلات  رصد از کراسی  و ذات الحلق  و اسطرلابهای  تام  و نصفی  و ذات الشعاع   ۞  که  ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحمات . [  ] یاقوت  در شرح  کلمه  الحُنَبِطلة گوید: ماء لبنی  سلول ، یردها حاج  الیمامة و ایاها عنی  ابن  ابی حفصة و کان  نعت ماکان  بین الیمامة ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحماط. [ تُل ْ ح َ ] (اِخ ) یا روضة ذات الحماط، موضعی  است ، بنواحی  مدینة : و حلت  بروضة ذات الحماطو غدر انها فائضات  الجهام .
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحمام . [ تُل ْ ح َم ْ ما ] (اِخ ) موضعی است  میان  اسکندریة و افریقیة. رجوع  به  افریقیه  شود.در چهل  فرسنگی  مغرب  مصر. (المرصع). و یاقوت  گوید...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحمام . [ تُل ْ ح ُ ] (اِخ ) موضعی  است  میان مکه  و مدینه .  ||  نام  آبی  بدیار قُشیر، نزدیک  یمامة.  ||  نام  آبی  جاهلی . به  ضریّة.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحرمل . [ تُل ْ ح َم َ ] (اِخ ) نام  موضعی  است  در شعر حجاج . (المرصع).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحنظل . [ تُل ْ ح َظَ ] (اِخ ) عقبه ای  است  میان  مکه  و جده . (المرصع).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحنظل . [ تُل ْ ح َ ظَ ] (اِخ ) رجوع  به  ثنیة ذات الحنظل  در همین  لغت نامه  شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الحومل . [ تُل ْ ح َ م َ ] (اِخ ) نام  موضعی  است  در شعر حجاج . (المرصّع).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ذات الجنبی . [ تُل ْ جَم ْ بی ی  ] (ع  ص  نسبی ) منسوب  بذات الجنب .